Op 19 november 2007 heb ik mijzelf aangemeld bij Facebook, omdat een vriendin daar foto's had geplaatst die zij met mij wilde delen. Pas later, op 26 maart 2008, ben ik lid geworden bij Twitter. Beslist geen early-adaptor, maar ook weer geen laatbloeier dus.
Waar Twitter zich met een traag-stijgende lijn verder ontwikkelt, gaat het bij Facebook met horten en stoten. En met de nodige deining wanneer alweer de privacy in het gedrang is gekomen, al valt het in de praktijk wel weer mee. Het gros zeurt erover, maar gaat vervolgens over tot de orde van de dag en accepteert verder zwijgend de negatieve bijverschijnselen.
Exit Facebook
Inmiddels ben ik wel klaar met Facebook. Mijn tijdlijn bestaat voor het grootste gedeelte uit reclame die door mijn connecties wordt gedeeld en geliked, verzoeken van spelletjes en verzoeken van aspirant-vrienden die soms dertig jaar jonger zijn dan ik (inderdaad, ik ben ook de jongste niet meer).
Ik ben niet de enige die genoeg heeft van Facebook. Steeds meer gebruikers beëindigen hun Facebook account. Facebook is té groot geworden, té commercieel, té spammerig. Volgens The Guardian verliest Facebook miljoenen gebruikers per maand. Dat zal wel ietsje minder zijn, anders zou er op dit moment geen enkele gebruiker meer over zijn.
Maar toch, het geeft een tendens aan, het signaleert een trend.
 |
| foto: Antoine Hubert via Compfight cc |
Met Instagram deel je foto's en Path profileert zich als 'Private messaging and sharing with friends and family'.
Op geen van beide netwerken ben ik op dit moment actief en het is de vraag of ik dat wel ga doen. Het wel en wee van mijn vrienden lees ik wel op Twitter. En dan lees ik alleen hun status en niet op welke school ze hebben gezeten, met wie ze getrouwd zijn, bij welk bedrijf ze werken etc. etc.
Dat weet ik namelijk wel omdat het mijn vrienden zijn!
Ik verlaat binnenkort het zinkende schip, spoel aan op een hagelwit strand en geniet van de rust en de zon.
Ik ben blij!
