vrijdag 1 maart 2013

Over vergeten, privacy en het recht om vergeten te worden

Ik heb een vader. Helaas is hij al een hele tijd onbereikbaar.
Niet omdat ik niet naar hem toe kan of zo, nee hoor. Als ik wil kan ik elke minuut van de dag naast hem zitten, samen met mijn moeder. Hij heeft alleen niet door dat ik of mijn moeder, zijn vrouw, naast hem zit. Mijn vader heeft Alzheimer.

Het is niet, dat hij ons is vergeten, nee: hij kan de combinatie tussen het plaatje van ons en de geheugenlocatie en emotie niet meer maken. Hij ziet ons, maar weet niet in welk vakje wij horen, of hij blij van ons moet worden, of niet.

Zo'n vergeetziekte is een rotziekte die je niemand toewenst. Gelukkig gaat het hard met het onderzoek naar oplossingen voor deze ziekte en ik heb goede hoop dat op een gegeven moment deze ziekte is uitgebannen. Vanuit Australië komen berichten, dat cannabidiol (een onderdeel van cannabis), bij proefdieren een positief effect had op geheugen- en herkenningsproeven. Wie weet.

foto: 'Oh God' (edited) - Iain Farrell via Compfight cc

Right to be forgotten

Er zijn van die momenten dat ik die ziekte wel zou willen overdragen of verspreiden. Maar dan naar de harddisks van de opslaggiganten. Je weet wel, die onnoemelijke hoeveelheid bits en bytes, die her en der over het internetlandschap verspreid zijn opgeslagen. Ik schreef er al over in Big Data, maar nog steeds weet niemand waar het zich bevindt of hoe je eraan komt. Jij wel dan? Ga jij naar de internetboer om de hoek en bestel je dan een kilootje profielen van internetbezoekers tussen de 35 en 55 jaar?

Best kans dat dat over niet al te lange tijd niet meer werkt trouwens. Op dit moment zijn er heftige discussies op internet gaande omtrent het 'recht om vergeten te worden'. Marketing Nederland gaat over z'n nek, omdat dit de doodsteek voor marketing as-we-know-it betekent, en begint zich te gedragen als een klein kind waarvan de knikkers worden afgepakt.

Nee, jullie hebben mijn knikkers (bezoekstatistieken, demografische gegevens, enz.) zonder mijn toestemming gejat. Ga nu niet zitten janken als ik mijn knikkers terug wil hebben en ze voor mijzelf houd!
Ik wil niet meer dat je achter mij aanloopt en al mijn voetstappen analyseert, dan je mijn broodkruimels oplikt als een hond en als een riooljournalist de inhoud van mijn vuilniszakken categoriseert en opslaat.


Wees creatief

Heb je nou nog steeds niet door, dat ik jou écht wel leuk ga vinden? Als je maar niet zo opdringerig bent!
Heb je nou nog steeds niet door, dat ik jouw rommel écht wel ga kopen? Als je ze mij maar niet door de strot duwt!
Heb je nou nog steeds niet door, dat je vliegen met stroop vangt? Of niet... (volgens vliegenonderzoekers Renate Smallegange en Frits Kelling geurt stroop minder dan azijn)

Maar wat ik keer op keer zeg: wees nou eens een keertje creatief, verras me, maak me blij in plaats van dat je me irriteert! Maak me gelukkig, breng me in vervoering, breng me in de Zevende Hemel.
Zonder jointje, dat dan weer wel...


Links


Geen opmerkingen:

Een reactie posten