Dat vind ik best verbazingwekkend af en toe. Het lijkt erop, dat je met een vlotte babbel en een hoop uiterlijk vertoon verder komt dan met gedegen kennis, vaardigheden, ervaring en een iets bescheidener opstelling.
Keer op keer hoor en lees ik het: "Je moet voor jezelf opkomen, je moet jezelf 'in the picture' zetten, je moet een leider durven te zijn, je moet nieuwsgierig zijn". Dat lijstje kan ik nog veel langer maken en jij vast ook. Maar waar het veelal op neerkomt: ik moet boven het maaiveld uitsteken en laten zien dat ik er ben en wat ik kan. Pas dán heb ik succes en ben ik geslaagd in de maatschappij.
 |
| foto: 'Ramon Ortiz Loses the No Hitter for the Washington Nationals' - Scott Ableman via Compfight cc |
Eén van de trucjes om mijzelf te presenteren is de overbekende 'elevator pitch'. Ik had er tot vorig jaar nog nooit van gehoord, totdat ik de term hoorde noemen door een vriendin. En even later kwam ik hem ook tegen tijdens een bijeenkomst, waarbij het kader zichzelf moest presenteren door middel van zo'n elevator pitch. Wat een drama was dat zeg!
Een verhaaltje van zo'n 20 seconden over jezelf in elkaar draaien is op zichzelf al heel lastig, laat staan het op zo'n manier kunnen vertellen dat de toehoorders geboeid blijven. Niet iedereen is een goede vertegenwoordiger van zichzelf. Niet iedereen kan zichzelf verkopen.
Maar de maatschappij verlangt dat we persoonlijke eigenschappen aanleren die niet aan te leren zijn. Overal lees ik de succesverhalen van mensen die wél geslaagd zijn en ik dus niet. Overal hoor ik de carriéres die gemaakt moeten worden, anders ben je niet goed bezig. Ik dus ook niet.
En ik hoor weer het spotje op de radio voor de Nationale Carrièrebeurs. Man, man, man... als je niks doet aan je carriére en gewoon blij bent met de baan die je hebt, ben je dan een loser? Tel je dan niet meer mee? Of ben je dan slappe hap omdat je voor zekerheid kiest?
Ik ben dan maar gewoon slappe hap vrees ik. Het zit niet in mij om mijzelf anders voor te doen dan ik ben, om continue op mijn tenen te lopen. Om bang te zijn om van mijn eigengemaakte voetstukje te vallen.
Vanavond en morgen dus maar niet naar de RAI. Ach, het zal er druk genoeg zijn denk ik met mensen die op zoek zijn naar de lift.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten