Ik heb een vrij emotionele afscheidsbijeenkomst op de begraafplaats achter de rug. De zaal was te klein voor het aantal belangstellenden (zeg je dat zo?) en dat verbaasde mij dan ook niet: er werd afscheid genomen van een icoon. Er zijn mooie woorden gesproken en er zijn ook heel veel positieve woorden gevallen. Anekdotes, bizarre gebeurtenissen en andere gedenkwaardige momenten passeerden de revue.
Dat alles om een beeld te schetsen van iemand die vol in het leven stond en van iemand die vol in de maatschappij heeft gestaan. Van iemand die het voor elkaar heeft gekregen om heel veel mensen bijeen te krijgen in een gezamenlijk afscheid.
Dat raakte mij. Ik ging tijdens de toespraken nadenken over mijzelf. Niet netjes, ik weet het, maar het ging onbewust. "Stel je voor dat ik daar straks lig. Wat zouden ze dan over mij vertellen? Zouden er ook zoveel komen?"
Misschien zouden ze dit zeggen:
"Hier is ie dan, de man zonder paard (die zit in de lasagna). Hij blogde en blogde in zijn eentje op de bank voor al zijn virtuele vrienden. Zijn bijdrage aan deze wereld bestaat uit 1.392.332 woorden in 21.223 artikelen die door amper 39.422 mensen zijn gelezen."Stel je voor dat ik daar straks lig. Wat laat ik dan achter als mijn levenswerk, als herinnering, als mijn bijdrage aan het hier-en-nu? Of heb ik niks bijgedragen en heb ik alleen maar geprofiteerd?
Wat is jouw bijdrage geweest als je dood bent? Ben jij dan zo iemand die alles uit de maatschappij heeft gehaald zonder er wat voor teruggedaan te hebben? Omdat je er nou eenmaal recht op hebt?
Dat je alleen maar met jezelf bezig bent geweest? Dat je alle voordelen uit onze staat hebt gezogen en na afloop het stokje teruggeeft als een afgezogen lolly?
 |
| foto: 'Glamour Leah : Lollypop SQ2' - HyperXP.com via Compfight cc |
Wat gaan ze straks, als jij daar ligt, over je zeggen? Nu kan je er nog wat aan doen. Nu kan je nog achter je toetsenbord vandaan komen. Nu kan je nog steeds iets substantieels doen voor je medemensen. Niet omdat je er aanzien door krijgt, niet omdat het je vak is en je er geld mee moet verdienen.
Nee, gewoon omdat je iets positiefs doet, belangeloos, gratis, vrijwillig, onbaatzuchtig, vrijgevig. Omdat je ook vindt, dat de maatschappij onthufterd moet worden en er al genoeg negativiteit is. Omdat mooie woorden op je toetsenbord geen maatschappelijke aardverschuivingen teweeg brengen. Omdat daden nog altijd meer zeggen dan woorden. Omdat daden later verwoord kunnen worden.
Begin gewoon en geef het stokje door.
Ik heb er genoeg van. Genoeg van die afgekloven stokjes. Tijd voor verandering!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten